Verbonden zijn en Vreugde
Een "ik" en "jij" kunnen slechts een relatie aan gaan, terwijl datgene waar we naar verlangen, waar we naar dorsten, te maken heeft met verbonden zijn, niet met een relatie.
Verbonden zijn is als een rivier, een stroom, een dynamische beweging.
Levend, het is een dans.
Relaties zijn stilstaande plassen en al lijkt er sprake te zijn van groei binnen een relatie, dit is slechts schijn.
Leven is een stomende rivier, terwijl relaties als aan banden gelegd zijn.
En dat is waarom men in een relatie uiteindelijk een afkeer krijgt van datgene of degene waar men in eerste instantie van hield.
En toch gaan we steeds weer relaties aan.
En daarin gaat het om de relaties en niet in het bijzonder om de mensen met wie we een relatie aan gaan.
Waarom doen we dat?
Voornamelijk omdat wat ons gewoonlijk drijft in het zoeken van een relatie, de hoop is, dat deze onze eenzaamheid zal opheffen.
In dit cyber-tijdperk zijn de nieuwe relatievormen het aansluiten bij discussie-groepen op internet.
Wat deze relatievorm in stand houdt is de neiging van het denken om zich vast te klampen aan het bekende. Liever de bekende duivel dan de onbekende heilige; koste wat het kost.
En dit mislukt.
Want het opheffen van eenzaamheid is een vlucht.
Op de een of andere manier lijkt het zo verschrikkelijk om bij jezelf te zijn, dat we de PC aan moeten zetten en aan het typen slaan en het maakt niet uit wat voor onzin we typen. Als het mij maar bezig houdt en mij bij mijzelf vandaan houdt. Iets, het maakt niet uit wat, moet mij bezig houden.
In verbonden zijn ontvlucht men niet de "alleenheid."
Wanneer men zich zijn essentiële natuur realiseert, is deze realisatie van "alleenheid" een kwestie van vreugde.
En in deze vreugde wordt weer zo veel vreugde geschapen, dat men dit uit moet storten, delen.
Zoals een wolk, die tot barstens toe vol zit met regenwater, dit zal uitstorten, of de aarde dit nu nodig heeft of niet, of de bomen dorst hebben of niet.
De regenwolk stort uit, deelt, zonder er bij stil te staan of de "ander" het nodig heeft of niet.
Liefde houdt geen rekening met de "ander".
De grootste last van het leven is vreugde.
Zoet maar enorm.
Al het andere kan gedragen worden, maar vreugde moet uitgestort, gedeeld worden.
En als men uitstort, valt men niet voor liefde, men stijgt op in liefde.
Eens, toen ik God ontmoette, vroeg ik hem: "Hee, waarom dit alles, wat heb je eraan?"
God haalde zijn schouders op en antwoordde: "Kan het niet helpen, joh. Zit er vol mee. Kan het niet tegenhouden."