Melodieën van pijn





Wat opbrandt, gaat uit.

Als het eenmaal uit is, kan het niet meer aangestoken worden.

Wie in liefde wordt opgebrand, wordt steeds weer opnieuw aangestoken.

Het vuur is ontstoken, melodieën van pijn klinken op uit het hart.



In de smart van je liefde ben ik tot een vurige tong geworden

Door het verstand dat het pad bewandelt;

Ben ik geworden tot het stof van een passerende karavaan.



Toen het hart verlicht werd,

Verdwenen de grenzen en grenzeloos ben Ik

Toen ik gevuld was met verlangen was elke ademtocht een sprekend vuur

Nu liefde neergedaald is, sprakeloos ben Ik.



De  enkelbellen ombindend treedt Meera in de dans



Als je van mij houdt vanuit je hart,

waarom maak je mij dan aan het huilen?



In deze diepe duisternis van jouw licht,

waarom verberg je je blik voor de mijne?

Zelfs als je naderbij komt, kom je nooit naderbij;

je roept me nooit bij je.



Waar voor woon je bij mij?

Waar voor kom  je bij mij?

 

 

Bekijk afbeelding

Afdelingen

Vertalingen