Je hebt geen voeten nodig om te dansen
Eens, was er een
gevangene in een concentratiekamp, die net veroordeeld was om ter dood gebracht
te worden.
Enkele dagen later
zag men hem op zijn gitaar spelen in het midden van het gevangenisplein.
Er verzamelde zich
een grote groep gevangenen die luisterden naar deze vreemde muziek, die de
gevangenismuren leek te doen verdwijnen.
Toen de gevangenis
autoriteiten dit zagen, vaardigden zij onmiddellijk orders uit die de
veroordeelde man verboden om gitaar te spelen.
De volgende dag was
de man terug op het plein, terwijl hij voor een grote menigte zong en op zijn
gitaar speelde.
De bewakers sleepten
hem weg en amputeerden enkele van zijn vingers.
De volgende dag was
de man terug op het plein, zingend en gitaar spelend met de vingers die hij nog
had, voor een juichende menigte.
De bewakers sloegen
zijn gitaar aan stukken.
De volgende dag was
de man terug op het plein, terwijl hij zong met heel zijn hart.
Wat een lied!
De menigte deed mee
en zong met heel het hart en gedurende die korte momenten waren zij allen vrij.
De gevangenis
autoriteiten waren zo kwaad, dat zij de man grepen en zijn tong lieten uitrukken
ten overstaan van de menigte.
De menigte was
sprakeloos.
En zij zagen een
verscheurde, bloedende, gebroken persoon opstaan en deinen en dansen op een
muziek die alleen hij horen kon.
En de menigte hoorde
die zelfde muziek ook en konden niet anders dan dansen en deinen op die muziek.
Sudra Chandran, een
hedendaags klassiek Indiaas danseres, werd geveld in de bloei van haar dans
carrière.
Haar rechterbeen
moest worden geamputeerd.
Nadat zij een
kunstbeen aangemeten had gekregen, ging zij weer dansen en kwam weer op haar
vroegere niveau terecht.
Toen haar gevraagd werd hoe zij dat voor elkaar gekregen had, zei ze simpelweg: "Je hebt geen voeten nodig om te dansen."