Wat je stilte noemt, is helemaal geen stilte

Hoe kun je die stilte begrijpen
- chaotisch of anderszins?

Is het mogelijk voor die stilte om gevangen te worden als een ervaring?

Als die stilte door jou (als instrument) begint te werken, is dat iets buitengewoons,
iets vitaals en levend.

Deze structuur die het probeert te ervaren, met welk middel dan ook, en probeert om het wezen ervan te doorgronden, het te vangen als een ervaring, het in te perken als een omschrijving of er uitdrukking aan te geven, ...... kan er niet tegelijkertijd mee bestaan.

De moeilijkheid is dat er heel veel kennis schijnt te bestaan over deze staat -- er is voorstellingsvermogen.

Je stelt het je voor zoals het beschreven wordt, zoals met deze woorden "Stilte is Brahman" en je begint er over na te denken.

Deze verbeeldingskracht is nu juist de belemmering.

Want alle verbeeldingskracht is een uitdrukking van "ik wil".

En "ik wil" impliceert een willende structuur, een entiteit.

Dat ..........is iets levends en de structuur die dat probeert te vangen is een dode structuur.

Leef jij?

Zijn jullie eigenlijk levende menselijke wezens?

Heb je ooit één levend moment in je leven gekend?

Of leef je de levens van je gedachten, van de "memes"?

Alle gedachten zijn dood -
het maakt niet uit van wie de gedachten zijn -
of het nou die van Shankara zijn, of van Ramana, of van Yogananda of van Jezus of van Mohamed,
of van de honderden wijzen, heiligen en verlossers die we gehad hebben en misschien nog steeds hebben.

Het heeft geen zin om dat te begrijpen.

Als er zoiets als stilte is, chaotisch of anderszins, levend of dood, dan zal het beginnen om zichzelf uit te drukken.

Als het zichzelf uitdrukt ...... ben "jij" er niet.

Dus zul jij nooit het wezen van die stilte kennen.

En als je dat weet, weet dan dat je niets hebt geweten.

Want wat je stilte noemt, is helemaal geen stilte.